Dag 6
21 juli 2018 - Hiroshima, Japan
Hiroshima, de stad waar de eerste atoombom viel. Dit is tevens onze volgende bestemming. Het eerste wat ons opviel toen we in het station liepen is de hoeveelheid toeristen. Waar in Nagasaki er niemand was, zijn er hier veel toeristen.
Nadat we de spullen bij het hotel hadden achtergelaten, trotseerden we de hitte om naar het mumorial te gaan. We begonnen bij a-bomb dome, een gebouw wat de bom heeft overleefd en door de koepel de vorm heeft van een bom. Daarna zijn we naar het memorial park gegaan, om de beelden die de slachtoffers herdenken te zien en om naar het vredesvuur te gaan.
Naast de beelden is er ook een museum en een memorial hall waar je een beeld krijgt hoe alles was voor de bom, na de bom en hoe het nu verder gaat. Geen woorden kunnen omschrijven hoe erg de situatie was. De verhalen die worden verteld, de foto's van slachtoffers en spullen die laten zien wat voor impact het heeft gehad en grijpen je aan. Om het zelf te voelen moet je er heen gaan.
Een puntje (nadeel) was dat een deel van het, museum l gesloten was voor een verbouwing, het vakantie was en dat er veel toeristen waren, wat het hier een stuk drukker maakte dan bij Nagasaki. Hierdoor kon je toch minder rustig alles verwerken.
Om de dag wat fijner af te sluiten, gingen we naar een kasteel. Hier ontmoette we Sanne, een Nederlandse vrouw, waar we de rest van de dag samen hebben gelopen. Het kasteel viel erg tegen. Het is herbouwd nadat het kapot was gegaan, en de manier van inrichten lijkt het nu een museum in de vorm van een kasteel. Ook was alles in het Japans waardoor je niet begreep waar je naar keek.
5 minuten verderop lag een tuin waar we als afsluiter naar toe zijn gegaan. Hier kon je lekker rustig rondlopen en genieten van de rust. Zittend in de schaduw, uitkijkend over een vijver met een mooie brug waar karpers rondzwemmen is een heerlijke manier om tot rust te komen en alle gedachten te verwerken.
Helaas sloot het park en moesten we de vermoeide benen weer aan het werk zetten. Ons volgende station was het hostel om wat meer te rusten en waar we onze kamergenoten ontmoetten; een Amerikaan en een Fransman. Na wat gekletst te hebben, zijn we naar een tentje gegaan waar we hebben genoten van een lokaal gerecht: okonomiyaki. Dit is een soort van groentepannenkoek, waar onderin het beslag zit, vervolgens groenten, noedels, ei en saus. Hierna zat de avond erop om ons voor te bereiden voor de volgende dag.
Nadat we de spullen bij het hotel hadden achtergelaten, trotseerden we de hitte om naar het mumorial te gaan. We begonnen bij a-bomb dome, een gebouw wat de bom heeft overleefd en door de koepel de vorm heeft van een bom. Daarna zijn we naar het memorial park gegaan, om de beelden die de slachtoffers herdenken te zien en om naar het vredesvuur te gaan.
Naast de beelden is er ook een museum en een memorial hall waar je een beeld krijgt hoe alles was voor de bom, na de bom en hoe het nu verder gaat. Geen woorden kunnen omschrijven hoe erg de situatie was. De verhalen die worden verteld, de foto's van slachtoffers en spullen die laten zien wat voor impact het heeft gehad en grijpen je aan. Om het zelf te voelen moet je er heen gaan.
Een puntje (nadeel) was dat een deel van het, museum l gesloten was voor een verbouwing, het vakantie was en dat er veel toeristen waren, wat het hier een stuk drukker maakte dan bij Nagasaki. Hierdoor kon je toch minder rustig alles verwerken.
Om de dag wat fijner af te sluiten, gingen we naar een kasteel. Hier ontmoette we Sanne, een Nederlandse vrouw, waar we de rest van de dag samen hebben gelopen. Het kasteel viel erg tegen. Het is herbouwd nadat het kapot was gegaan, en de manier van inrichten lijkt het nu een museum in de vorm van een kasteel. Ook was alles in het Japans waardoor je niet begreep waar je naar keek.
5 minuten verderop lag een tuin waar we als afsluiter naar toe zijn gegaan. Hier kon je lekker rustig rondlopen en genieten van de rust. Zittend in de schaduw, uitkijkend over een vijver met een mooie brug waar karpers rondzwemmen is een heerlijke manier om tot rust te komen en alle gedachten te verwerken.
Helaas sloot het park en moesten we de vermoeide benen weer aan het werk zetten. Ons volgende station was het hostel om wat meer te rusten en waar we onze kamergenoten ontmoetten; een Amerikaan en een Fransman. Na wat gekletst te hebben, zijn we naar een tentje gegaan waar we hebben genoten van een lokaal gerecht: okonomiyaki. Dit is een soort van groentepannenkoek, waar onderin het beslag zit, vervolgens groenten, noedels, ei en saus. Hierna zat de avond erop om ons voor te bereiden voor de volgende dag.
