Dag 7
21 juli 2018 - Hiroshima, Japan
Helaas moesten we deze dag vroeg opstaan. Het plan was om naar Miyajima te gaan, een eiland vlakbij Hiroshima. Hier kan je mooi wandelen en eenmaal boven heb je een geweldig uitzicht. Echter heb je hier ook herten die als ze de kans hebben, dingen van je af pakken (duivelse beesten).
Tijdens de voorbereiding in het hostel kwamen we Sanne tegen en besloten we om samen naar het eiland te gaan. Om bij het eiland te komen, moet je een veerboot pakken. In plaats van de kortste route naar het eiland te nemen, nam hij een omweg om zo dicht mogelijk bij een tori gate te varen.
Aangekomen op het eiland zagen we de herten en al snel ook een slachtoffer; een hert zag zijn kans en pakte de waaier van iemand.
De berg op Miyajima kan je beklimmen door te wandelen of door de kabelbaan te nemen. Ondanks de hitte, besloten we gewoon te wandelen. Ook waren we te gierig om 10 euro te betalen. Er zijn 3 wandelingen om de berg te beklimmen, waar onze host van het hostel ons had aangeraden om het Momijidani pad omhoog te nemen en Daishon pad omlaag. Achteraf gezien een goede keus, omdat de route omhoog grote rotsen waren en de route omlaag trappetjes. Omlaag bij de Momijidani zou niet optimaal geweest zijn.
De weg omhoog ging met volle moed, en al snel bleken we iets te snel gestart te zijn. We zaten onder het zweet en we waren pas op het begin. Gelukkig kwamen we een watervalletje tegen, waar we wat konden uitrusten en ons zweet konden afspoelen. Daarna ging de klim weer verder. De klim was best zwaar, aangezien het pad grof was, veel trappen met grote treden, rotsen, en dat we ons compleet aan het leegzweten waren. Ondanks dat we 2+ liter drinken bij ons hadden, waren we niet zeker of dat wel genoeg was. En waar je normaal gesproken drankautomaten tegenkomt op plekken waar je ze niet verwacht, was het zeker dat ze niet op de berg stonden. Na 1 uur klimmen kwamen we zwetend en al boven, dachten we, om uit te rusten en van de schaduw te genieten. De top echter, was nog eens 300 meter omhoog. Om af te maken waarmee we begonnen waren, stonden we op om toch bij de top de komen. Eenmaal bereikt, konden we genieten van het uitzicht in de schaduw. Het gevoel om na bloed, zweet en tranen daar te kunnen staan, was onbeschrijfelijk. Het uitzicht was fenomenaal, en maakte de hele reis de moeite waard. Echter zouden we in de hitte nog terug naar beneden moeten.
Gelukkig was dit veel makkelijker omdat de trapjes veel makkelijker te lopen waren. Onderweg genoten we nog van een waterval waar we ons drinken konden bijvullen en wat konden afkoelen. Ook konden we onderweg her en der genieten van wat uitzicht over het eiland.
Op het eind van de route kwamen we nog een buddistische tempel tegen waar we wat hebben rondgekeken om na 30 minuten weer bij het dorpje beneden aan te komen. Hier gingen we nog even naar een tempel aan het water waar we dichtbij de tori gate van het begin konden komen.
Hierna namen we de boot en trein terug naar Hiroshima, waar we lekker genoten van de airco. Eenmaal aangekomen bij het hostel, konden we lekker uitrusten en omkleden om te ontdekken dat we een nieuwe kamergenoot hadden ipv de Fransman; nog een Amerikaan.
We besloten om met zijn vieren uit eten te gaan, wat een bbq restaurant werd. Hier stond de bbq op tafel waar we zelf het vlees op moesten leggen. Het vlees moesten we bestellen via een iPad, aan de hand van plaatjes in een menu kaart. Gelukkig maar, want het personeel kon geen Engels. Echter was dit voor allen nieuw, wat voor leuke taferelen leidden en zeker met wat bier. Na wat biertjes en lekker eten gingen we naar een kroeg waar vooral oude jaren 80/90 muziek werd gedraaid. Na nog een paar biertjes, aangevraagde plaatjes en gezellige praatjes met een wat dronken Brit, was het weer tijd om naar de slaapzaal te gaan.
Samengevat was het een leuke gezellige avond met zijn allen.
Tijdens de voorbereiding in het hostel kwamen we Sanne tegen en besloten we om samen naar het eiland te gaan. Om bij het eiland te komen, moet je een veerboot pakken. In plaats van de kortste route naar het eiland te nemen, nam hij een omweg om zo dicht mogelijk bij een tori gate te varen.
Aangekomen op het eiland zagen we de herten en al snel ook een slachtoffer; een hert zag zijn kans en pakte de waaier van iemand.
De berg op Miyajima kan je beklimmen door te wandelen of door de kabelbaan te nemen. Ondanks de hitte, besloten we gewoon te wandelen. Ook waren we te gierig om 10 euro te betalen. Er zijn 3 wandelingen om de berg te beklimmen, waar onze host van het hostel ons had aangeraden om het Momijidani pad omhoog te nemen en Daishon pad omlaag. Achteraf gezien een goede keus, omdat de route omhoog grote rotsen waren en de route omlaag trappetjes. Omlaag bij de Momijidani zou niet optimaal geweest zijn.
De weg omhoog ging met volle moed, en al snel bleken we iets te snel gestart te zijn. We zaten onder het zweet en we waren pas op het begin. Gelukkig kwamen we een watervalletje tegen, waar we wat konden uitrusten en ons zweet konden afspoelen. Daarna ging de klim weer verder. De klim was best zwaar, aangezien het pad grof was, veel trappen met grote treden, rotsen, en dat we ons compleet aan het leegzweten waren. Ondanks dat we 2+ liter drinken bij ons hadden, waren we niet zeker of dat wel genoeg was. En waar je normaal gesproken drankautomaten tegenkomt op plekken waar je ze niet verwacht, was het zeker dat ze niet op de berg stonden. Na 1 uur klimmen kwamen we zwetend en al boven, dachten we, om uit te rusten en van de schaduw te genieten. De top echter, was nog eens 300 meter omhoog. Om af te maken waarmee we begonnen waren, stonden we op om toch bij de top de komen. Eenmaal bereikt, konden we genieten van het uitzicht in de schaduw. Het gevoel om na bloed, zweet en tranen daar te kunnen staan, was onbeschrijfelijk. Het uitzicht was fenomenaal, en maakte de hele reis de moeite waard. Echter zouden we in de hitte nog terug naar beneden moeten.
Gelukkig was dit veel makkelijker omdat de trapjes veel makkelijker te lopen waren. Onderweg genoten we nog van een waterval waar we ons drinken konden bijvullen en wat konden afkoelen. Ook konden we onderweg her en der genieten van wat uitzicht over het eiland.
Op het eind van de route kwamen we nog een buddistische tempel tegen waar we wat hebben rondgekeken om na 30 minuten weer bij het dorpje beneden aan te komen. Hier gingen we nog even naar een tempel aan het water waar we dichtbij de tori gate van het begin konden komen.
Hierna namen we de boot en trein terug naar Hiroshima, waar we lekker genoten van de airco. Eenmaal aangekomen bij het hostel, konden we lekker uitrusten en omkleden om te ontdekken dat we een nieuwe kamergenoot hadden ipv de Fransman; nog een Amerikaan.
We besloten om met zijn vieren uit eten te gaan, wat een bbq restaurant werd. Hier stond de bbq op tafel waar we zelf het vlees op moesten leggen. Het vlees moesten we bestellen via een iPad, aan de hand van plaatjes in een menu kaart. Gelukkig maar, want het personeel kon geen Engels. Echter was dit voor allen nieuw, wat voor leuke taferelen leidden en zeker met wat bier. Na wat biertjes en lekker eten gingen we naar een kroeg waar vooral oude jaren 80/90 muziek werd gedraaid. Na nog een paar biertjes, aangevraagde plaatjes en gezellige praatjes met een wat dronken Brit, was het weer tijd om naar de slaapzaal te gaan.
Samengevat was het een leuke gezellige avond met zijn allen.
