Reis/Dag 1
Het begin van de reis is aangebroken. Door de douane bij Schiphol ging soepel en snel, en ook met de vlucht naar Moskou ondervonden we geen problemen. Echter hadden we wat vertraging opgelopen door onder andere het uitstapje naar de polderbaan, waardoor de overstap krapjes werd. Aeroflot was gelukkig attent genoeg om ons op te wachten om ons zo snel mogelijk naar de gate te brengen.
Na 9 uur vliegen, been, nek en rug klachten te hebben opgelopen, landden we op narita airport waar we opnieuw snel door de douane konden om daar onze spullen te pakken. Blijkbaar was onze aankomst groots nieuws, want toen we de terminal inliepen, werden we opgewacht door een camera ploeg. Daar zaten we dus mooi op te wachten na een lange vlucht....
Echter waren we vriendelijk genoeg om het interview te doen, hoewel we ons afvragen of het wel op tv komt, sinds het enthousiasme nou niet echt aanwezig was.
Eenmaal in Tokyo aangekomen, hebben we de spullen gedropd en ons verschoond om vervolgens naar yodabashi te gaan, een warenhuis van 6 verdiepingen vol met elektronica, en fietsen. Denk hierbij aan audio aperatuur, wasmachines, tv's, game consoles etc. Het schijnt dat iemand hier 5 uur heeft rondgelopen.
Omdat we pas laat in Tokyo waren, was er voor de rest weinig te doen na yodabashi. We zijn voor het eten naar de wijk shibuya gegaan om het bekende kruispunt te zien waar honderden mensen tegelijk oversteken, en hebben we het standbeeld gezien van hachiko, een hond die na het overlijden van zijn baasje terug bleef komen naar het station om hem op te wachten. Tot slot gingen we naar watami, een izakaya (restaurant simpel gezegd) waar je besteld door middel van een tablet. Gelukkig was dat ook dmv aan klikken van plaatjes, want een variant met Engelse tekst zat er niet tussen. Dat was ook te merken toen iemand van ons sake (alcohol) bestelde ipv eten.
Na het eten was de avond over en zijn we naar het hotel gegaan om ons klaar te maken voor de reis naar Nagasaki, een treinrit van 8 uur.
Na 9 uur vliegen, been, nek en rug klachten te hebben opgelopen, landden we op narita airport waar we opnieuw snel door de douane konden om daar onze spullen te pakken. Blijkbaar was onze aankomst groots nieuws, want toen we de terminal inliepen, werden we opgewacht door een camera ploeg. Daar zaten we dus mooi op te wachten na een lange vlucht....
Echter waren we vriendelijk genoeg om het interview te doen, hoewel we ons afvragen of het wel op tv komt, sinds het enthousiasme nou niet echt aanwezig was.
Eenmaal in Tokyo aangekomen, hebben we de spullen gedropd en ons verschoond om vervolgens naar yodabashi te gaan, een warenhuis van 6 verdiepingen vol met elektronica, en fietsen. Denk hierbij aan audio aperatuur, wasmachines, tv's, game consoles etc. Het schijnt dat iemand hier 5 uur heeft rondgelopen.
Omdat we pas laat in Tokyo waren, was er voor de rest weinig te doen na yodabashi. We zijn voor het eten naar de wijk shibuya gegaan om het bekende kruispunt te zien waar honderden mensen tegelijk oversteken, en hebben we het standbeeld gezien van hachiko, een hond die na het overlijden van zijn baasje terug bleef komen naar het station om hem op te wachten. Tot slot gingen we naar watami, een izakaya (restaurant simpel gezegd) waar je besteld door middel van een tablet. Gelukkig was dat ook dmv aan klikken van plaatjes, want een variant met Engelse tekst zat er niet tussen. Dat was ook te merken toen iemand van ons sake (alcohol) bestelde ipv eten.
Na het eten was de avond over en zijn we naar het hotel gegaan om ons klaar te maken voor de reis naar Nagasaki, een treinrit van 8 uur.
